Nasıl da atlamışım bugünü sana iyi dileklerimi sunmadan geçemezdim... İyi ki doğdun, iyi ki artık yoksun hayatımda çünkü sen bana hiç iyi gelmiyormuşsun...
Dönüp hala arkama bakıyorum hata neredeydi,kimdeydi diye ama artık hatanın bende olduğunu düşünmüyorum. Hatta artık samimiyetine de eskisi kadar inanmıyorum. Nihayetinde dönüp baktığımda "ölürüm de yapmam" dediğim bir çok şeyi yapmaktasın ...
O zaman beni niye durdurdun ki hep... Aklımı kurcalayan tek soru bu bugün.  Kendime yeni bir yol çizmeye alıştıkça sapırdın yolumu. Belki akıp kendi yolumu bulabilirdim beni denize taşıyacak.
O zaman beni niye durdurdun ki hep...  Her bunaldığında bana sığınmasaydın, belki böyle yapmasaydın kendimi senin için özel zannetmezdim. Gözü kapalı geçmezdim insanların hayatından bu yüzden.
O zaman beni niye durdurdun ki hep... Ya da ben her seferinde niye durdum ki yolun başında? Evet, evet ben neden durdum ki hep. Sana güvenmeseydimbelki herşey başka türlü olacaktı.
On yıl geçirdik birbirimizin herşeyi ve hiçbir şeyi olarak... Ama birgünde silip attık. 1 ay sonra kaşılaştığımızda bile bambaşka biri gibiydin. Belki de ben 10 sene seni kendimce yaşadım, aslında seni hiç değişmedin de başından beri böyleydin.
Ahh çok geç bunlar için zaten düşündükçe işin içinden de çıkamyorum, beynim alev alıyor sanki, tüm düşüncelerim birbirine karışıyor. O kadar çok anı  var ki değerlendirip karar vermem gereken; ama bir "evet" derken diğer " hayır" diyor sorularıma.
Senden birşeyler öğrendim sanıyorum tüm bunlardan sonra, ama hala akıllanmıyorum nedense... Belki de ben bu yanlışa alıştım.
Herneyse yine uzattım konuyu, ya da senin dediğin gibi beynim yine fazla konuştu benle.
İyi ki doğdun, iyi ki artık yoksun hayatımda çünkü sen bana hiç iyi gelmiyormuşsun...
Nice mutlu yıllara.