Çok güzel!! ben birşeyler yoluna giriyor derken girmediğini görmek, tam tersine artık farklı olduğunu görmek çok güzel gerçekten!!! Daha ne yapabilirim ki? Attığım her adımda eskisi gibi olmadığını gördükçe ne yapabilirim? Zaten ettiğin ilk cümleler bile sürekli kendimi aleleade bir kızmış gibi hissetmeme sebepken, ben o sözleri aklımdan çıkarmaya çalışıp-ki aslında hiçbir zaman unutmamak için kaydetmişken- eskisi gibi olmaya çabalarken, bakışlarının değiştiğini farkettiğim halde normal davranmaya  çalışırken adım adım çeklirsen ne yapabilirim?
Konuşmak istiyorum ama artık o da mümkün değil gibi... Zaten ne değişecek ki, nihayetinde aramızdaki birşeyleri ben bozdum de mi? Belki sen de biraz çabalasan atlatırdık -ki bunu kalpten istiyorum.
Gerçekten bu kadar üzüldüğümü görebiliyor musun? umursamaz mı görünüyorum? Ya da kabullenmiş mi? Haftalardır duymak için çabaladığımız güzel haberle gelmişken sarılıp sevinememenin  ne kadar zor geldiğini görmüyor musun? Yanınan yaklaşmaya ne kadar korktuğumu görmüyor musun?
Yapma n'olur! Emin ol benim için çok daha zor, hem unutmaya çalışıyorum, hem beni suçlayan tavrını görmezden gelmeye çalışıyorum, herşeyi eski halinde tutmaya çalışıyorum sana rağmen, bir de hiçbirşeyi sana söyleyemeden susuyorum...
Keşke bu kadar değerli olmasaydın benim için, bu kadar alışmamış olsaydım sana. Ya da aşık falan olsaydım da kalbim kırılıp soğusaydım. belki de en iyisi ben de senin için senin bende olduğun kadar değerli olsaydım... belki o zaman daha kolay olurdu atlatmak. Hoş, o sabah gelen mesaj fazlasıyla anlattı değerimi ama bende ki de hala bir boş istek işte...
hala ne yapacağımı bilmiyorum. Akıntıya karşı kürek çekmek gibi, hem zor hem yorucu ve beyhude...Hep olduğum yerdeğim.
Eskiden duygularımı hiç saklamazdım, Üzgünsem ağlardım, mutluysam hoplar zıplardım, sinirliysem kızardım, kırıldıysam sitem ederdim. Şimdi yüzümde bir maske sürekli hiçbirşey yok gibi davranmaya çalışıyorum. Neden diye düşündüm kaç gündür? Sanırım ne yapmam gerektiğini bilmediğim için, sen zaten adım adım uzaklaşırken birden çıkıp gitmemene sebep olmamak için...
kimseyle konuşamıyorum, sen de konuşmuyorsun, ben habire yazıyorum yazıyorum... Garip belki ama sustukça için şişiyor, bi'tek yazmak iyi geliyor. Bir de bana "aç okuyalım" diyorsun ya, yüzümdeki acı gülümsemeyi farketme diye nasıl cevap vereceğimi şaşırıyorum.
Konuşamazken nasıl oku derim ki? Daha iyi mi anlatacak yazdıklarım hissettiklerimi?
Off gece gece kaçtı uykum, sabaha kadar düşün dur. Ne boş iş oldu bu bana son günlerde, hep aynı çıkmazı düşünüp duruyorum....
Artık eski ben olmak istiyorum yeniden, sen de eski sen... Herşey!!!! Ben yine aynı benim, masum görmesen de hala masumum! aç bak içime değişmedim ki!