umut etmek hem ne kadar güzel hem ne kadar zararlı değil mi? Umutla yaptığınız her işte aynı heyecanı defalarca yaşayabiliyorsunuz; evet bu sefer çok güzel gidecek herşey!!. Her hezimet de aynı acıyı taşıyabiliyor yüreğine... Bunu bile bile her umutta aynı heycan, sonrasında aynı kısır döngü...
İşin acı yanı içi öyle bir acıyor ki insanın hezimetlerde "niye" diye çığlık atmak isterken eğreti bir gülümse oturtup yüzüne metanetle karşılıyorsun olanı biteni. gülümsemen batar oluyor yüreğine.
BEn hep affediyorum insanları, hem umutla düzelecektir diye bekliyorum, yanına gidiyorum yine aynı terane... Yok diyorum bu sefer olacak ama yine aynı terane... Bile bile ladessiyorum yine de...
Bile bile lades... Belki bu sefer... Aman ya bu böyle gelmiş böyle gider.