Nasıl kasıyorum kendimi 2 gündür ağlamamak için, alışık değilim ben hayatıma birilerinin karışmasına. Bir süre sabredebiliyorum ama dedim ya benim de sabrımın sonu var: ben de insanım.
Yıllarca çöpüme bile kendim karar verirken her adımın didiklenmesi ne demek ya... Anlatamıyorum da kimseye ne hissettiğimi, işim acı yanı da kendimi de suçlu hissediyorum bunları düşündüğüm için...
Ne kadar değiştiriyor yıllar insanı, ne kadar kendine döndürüyor... Yalnızlık " tek başına aile" olmayı öğretiyor bir yerde, ama herkes hala senin yaşamına karışmaya devam ediyor sen çığlık atsan da; Ben kendime yetiyorum bırakın da yetmeye de çalışayım ihtiyacım olursa ilk size geleceğim...

off başım, gözüm,kıçım her yanım ağrıyor stresten gerilmekten...

Kaçasım var yurtdışına çıkıp ayda yılda 1 gelesim var şu anda