artık biliyorum senin gözünde eskisi gibi değerli olmadığımı... Bunu bile bile nasıl hala yanındayım bilmiyorum. Anlamadığım şey neden tek suçlunun ben olmadığım(ki aslında ben suçlu aramıyrum ama senin aradığını düşündüğüm için böyles öylüyorum) durumda neden üzülen ben oluyorum.
görüyorum çevrende saçama sapan birçok insan var ve yanlışlarını ben bile duyduğum halde -ki senin bildiğin şeyler olduğuna eminim- sen bunları görmezden gelip onlara en az bana verdiğin değeri ve belki de daha fazlasını veriyorsun....Anlayamıyorum. Bu kadar açık davrandığım halde neden bu kadar saçma gidiyor bu durum.
Neyse şu ara iyi geleek bana, en azından ne kadar değerim olduğunu anlayacağım gözünde...
Eskiden ne kadar kolaydı insanları hayatıma sokup çıkarmak, artık hiç yapmam, kabullenemem dediğim şeylere bile göz yumup, çıkarmamak için çırpınıyorum, tabi benim için değerli olması da önemli bir etken ama eskiden olsa bu kadar içimi acıtacağına kökten kesip atardım meseleyi... Keşke benim için bu kadar değerli olmasaydın....