hayırlısı

Herkes sorup duruyor "n'oldu size ?","bişey olmadı ki ne soruyorsun!" diye tersleyip duruyorum insanları sırf tekrar sormasınlar diye. Verecek cevabım yok ki ne diyeyim "Beni yarı yolda bıraktı evet, görüdüğün anladığın şeyler doğru. Sormana gerek yok. Ayrıntısını istiyorsan; ailem diyebileceğim insan beni ona karşı farkılı hisler duymakla itham edip kıçını dönüp gitti. Aslıda farkındaydım bişeylerin ters gittiğinin...Çabaladım çok çabaladım hem de... Ama olmayınca olmuyor. Ben de vazgeçiyorum yavaş yavaş ondan... istediği buymuş onunda olan bitenden anlıyorum bunu, sanma ki oturduk konuştuk. Son adam gibi konuştuğumuz gece-telefonda tabi- dedim ona gel diye. gel ki halledelim bak olmaz böyle hiçbir şey eskisi gibi.. gel ki ben de birşey olmadığını hissedeyim sözle olmaz bu. ama istemedi... Bekledim belki o da istemez sorun olmasını gelir dedim, bekledim...sadece bekledim
Elimden artık bir şey gelmez .. eskiden sadece babamın yanında hissettiğim huzuru hissettiren insanı görmek ihtimali bile huzursuz ederken beni olmaz eskisi gibi...
Arada bir aradığında bile sesi eskisi gibi değil. Belki de ben eskisi gibi duymuyorum....
Hala değerli benim için o ayrı ama her gördüğümde sanki içimde birşeyler eziliyor, canım yanıyor. Sonra sinirleniyorum ona benim bunlara üzüldüğümü bile bile nasıl bu kadar umursamaz olabiliyor diye.
Geçenlerde bir arkadaşımla konuşuyorum ve o en son bas bas bağırıyordu " küçümen anla artık evet insanlar bu kadar kötü, umursamazi duyarsız olabiliyorlar, kabullen artık bunu" diye.
Demek ki olabiliyor diyorum şimdi, sen herşeyinle birinin yanında olmak için var gücünle çalışırken, o kıçını dönüp gidebiliyormuş.
Ben de vazgeçiyorum yavaş yavaş ondan...
Neyse hayırlısı...