Günler olmuş yazmayalı. Bazen getiremiyorum kelimeleri bir araya... Aslında getiriyorum da hepsi bağımsız kelimeler, farklı düşüncelerin, farklı konuların kelimeleri oluyor. Kısa ca özet yapayım.
En yakın arkadaşlarımdan biri evlendi ve benim kafama "dank" eden bazı konular oldu bu düğünde.
Ankara'ya gittim. gün boyu gelin peşinde koşturdum.
düğüne iştirakın düğün başladıktan yarım saat sonra, kısa süreliğie olması en uygunudur.
Şaka bi' yana. Gerçekten çok yoruldum. Ne zor şeymiş! bir de insanda garip bir psikoloji su yüzüne çıkıyor; "Ben kız tarafıyım, gelinin yüzünün kesinlikle asılmaması lazım ve erkek tarafına çirkefşlik yapamlıyım.". İçimde fena bir görümce canavarı barındırdığım da o gün farkettim.
Her neyse Ankara'da sevgili kardeşimde kaldım. Canım benim. İyiki kardeşim var. Dünyada tek çocuklara ve kardeşleriyle araları kötü olanlaa çok üzülüyorum...
aaaah yine dağılıyor işte düşüncelerim!!!devam devam...
düğünde liseden arkadaşlarım vardı, yılardır görmediklerim, arabir konuştuklarım ve sürekli görüştüklerim.
İşte en acı farkındalığı burada yaşadım. Burada da arkadaşlarım oldu, üniversitede de... ama hiç biri lisede ki herhangi bir arkadaşım kadar değil...
kendimi uzun süredir o kadar huzurlu hissetmemiştim. dönedüm bi izmire baktım. Burada "hayatım, ailem" dediğim insanla konuşmaz olmuşum, nerede nasıl olduğundan bile haberim yokken, orada uzun süredir görmediğim insanlar bana ondan kat be kat yakındı...
off canım sıkıldı yine işte. yeter bugünlük bu kadar...