Beynim kaynıyor bir sürüşeyi düşünmekten Karıncalar yürüyor gibi böyle.... Tek istediğim gönlümü yormamak. Ama onlar ağız birliği etmişcesine bunu elimden almaya çalışıyorlar, her birisi farklı şeklide... Birisi işten vuruyor, diğeri arkadaşlıktan, ötekisi bir başka taraftan...
Dün bi' arkadaşım " sen daha olmamışsın çok yolun var" dedi. olmak dediği şeyin başıma gelmemesini istiyorum, her ne kadar bunu bazen dilesem de insanları umursamamayı istesemde kimi zaman; bunu yaparsam ben ben olmaktan çıkacakmışım gibi geliyor. Bir şeyleri kaybedecekmişim gibi. Bunu ona da söyledim; " o zaman hep sen üzüleceksin" dedi.


Allah'ın artık biriyle adam akıllı konuşmak istiyorum, burda olmayı çok da istemiyorum sanırım