Yanlış giden bir şeyler var, ne olduğunu bilmiyorum ama var.
Çok mutlu olmama gerek; ailem sağlıklı ve her daim arkamda, sonsuz bir mutlulukla olmasa da severek geldiğim bir işim var, derdimi anlatabileceğim arkadaşlarım var... hah işte burada sorun. Varlar var olmasına da ya olması gerekip de olmayanlar yanımda. işte onlar problem... Tamam iyilik yapıp karşılığını bekleyenlerden değilim ama bir insana hayatımı açıp her kötü anında elini tutup başını omzuma yaslatıyor, her mutlu zamanında sevincine sevinç katmaya çalışıyorsan ondan da bir şeyler bekliyorum haliyle... Ama öyle olmuyor, insanlar sadece almayı seviyorlar; hem de çok...
Ve bu hikayedeki insanlar beni garip bir mutsuzluğa sürüklüyor, öyle süregelen bir mutsuzluk değil, dalga dalga... bir anda kıyıya vurum kumdan kaleni bozan bir dalga gibi...
Bir Hocam zamanında " insana bir şeyler anımsatan bir tat, bir doku, bir kokudur." demişti. Tam da bu durum oluyor. Çok mutluyum, kahkahalar, gülümsemeler...derken bir anı geliyor aklıma benzer... Şu anda yanımda olmayan insanlarda.Sonra durgunlaşıyorum. Hani şiddetli bir yağmur sonrası garip kasvetli bir gökyüzü olur ya öyle hissediyorum içimi.
Bu kadar çokmuş gibi bahsediyorum ama bu insanlar bir elin parmaklarını geçmez. Geçmez ama bana bunu yapıyorlar. Sanırım çok değer verdikçe çok çok kırılıyorsun...
