bir kere de küçükken yaşamıştım ben bu buhranı

sanırım ilkokul birinci sınıftaydım. En yakın arkadaşım Ece'nin ailesinin tayini çıktı ve taşınacaklarını söylediler.
O gece ilk kez uyuyamadığımı hatırlıyorum. En yakın arkadaşım gidiyordu ve ben ne yapacağımı bilmiyordum.
bundan sonra yıllarca çoğunlukla giden taraf olmakla beraber kalan taraf da oldum ve o duyguyu yaşamadan atlattım hepsini, ta ki geçen haftaya kadar... şu anda 28 yaşına yaklaşıyorum ve 7 yaşımdakiyle aynı korkuyu hissediyorum.
iş yerim oldukça garip bir insan topluluğu. işe alımda gerçek bir guru olmalılar ki bunca insanı bir araya toplamışlar diye düşünürüm hep.
Ve bunların içinde iki elimin parmağıyla sayabileceğim kadar az sevdiğim insan vardır.
Şimdiyse onlardan biri iş değiştirip İstanbul'a gidiyor... bir süredir istiyordu ancak bu kadar kısa sürede sonuçlanmasını beklemiyordum.
Ailemle tatildeyken görüşmeye gitti, görüşme saatinde aradım ve "gidiyorum" dedi.
İşte o anda yedi yaşındaki küçümen geldi içime oturdu. Aynı korku aynı çıkmaz sokak koşusu başladı içimde. Bir yanım onun mutluluğu için gitmesini isterken bir yanım benim için burada kalmasını istiyor. Çünkü bana bir dost, aile, dayanak, sığınak olmuştu. Kimseye söyleyemediklerimi söyleyebildiğim 3-5 kişiden içinde geleni ve ben onu da kaybediyorum. tamam kaybetmek değil ama 3 dakika uzaktaki evinde olmayacak artık. akşam gidip nargile yakıp, buz gibi biralarımızı içerek sohbet edemeyeceğiz. Ama gittiği yerde daha mutlu olacak, yeni bir alana girecek ve onu bu daha mutlu edecek.
offf ikilemler ikilemler... onu üzmemek için çok fazla bir şey söylemek istemiyorum ama gitmesine de çok üzülüyorum...
çık içimden 7 yaş küçümeni çık!!!

Nasıl başlamam lazımdı benim bu işlere?

o kadar uzun zaman olmuş ki kendimi kapatalı artık bir erkeğe nasıl yaklaşmam gerek hatırlamıyorum. Arkadaşça yaklaşmak değil bahsettiğim... iş yerinde bir çocuk var, herkes aban onla tanışmam gerektiğini söylüyor. ne zamandır aklımdaydı; ben de bir arkadaşıma sordum. kimse hakkında duymadığım kadar güzel şeyler söyledi çocuk hakkında.
şimdi nasıl ulaşacağımı nasıl konuşacağımı bilmiyorum bile. yanına gitsem "dostum naber?" muhabbetiyle başlarım sanırım. hem bu kadar düzgün bir çocuksa kesin birileri kapmıştır şimdiye kadar... belki bana uygun değildir, belki de ben ona uygun değilimdir. Bak, şimdiden su koyuverdim. ne yapayım önce ısınmak lazım konuya...
cidden ya nasıl oluyordu bu işler?