Bahar'a Özlem

Bahar gelsin istiyorum artık... Yalancı bahar değil ama, görünüp beni çiçeklendirip dallarımı kıracak çok insan var bir de bahar yapmasın bana bunu...
Sabah taze çiçek kokuları uyandırsın beni, pencerenin kenarında süzülen güneş gözüme girsin... hafif bir rüzgar yüzümü yalasın sabah balkona çıktığımda...
Denize gidelim arkadaşlarla, sıcacık sularda yüzüp tenimizi yakan güneşten kaçmaya çalışalım... sıcağın mahmurlğunu yaşayalım şezloglarda....
Derken akşam olsun, elimizde biralarımız sahilde oturalım, sessiz sakin... fonda güzel müzikler, ortada koyu muhabbet...  Ailem, dostlarım, hayatım...Huzur

Sonra saygıyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
Bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
Toprak, güneş ve ben...
Bahtiyarım...  (N. H. RAN)

Çok özledim...

Kırgınlık bir ömür sürer Özlemek bir dakika

Özlemek aslında öyle saatler, günler süren bir duygu değil. Anlık, saniyelik... Bir anda geliyor; bir tat,bir doku, bir koku...saliselik bir an günleri,ayları yaşatıyor bir anda... İşte "özlemek" bu.
Gelip geçiyor, gece yatarken yokluğundan sırtının üşümesi, otobüse binerken belinden tutup itmesi,film izlerken elinin tenine değmesi... o anda özlediğini hatırlıyorsun, hissediyorsun.
Ne yapsan kar etmez o zamanlarda; gelse sımsıkı sarılıp sıcaklığını hissetsen geçer ama zaten özlemek zorunda kalıyorsan bunu da yapamayacaksın demektir. Benim gibi birirysen kırgınsın demektir aynı zamanda...
Özlemek geçer zamanla, ya yeri dolar kişinin ya da o duygyuları unutursun. Özlemez olursun...Ama kırgınlık geçer mi ya da unutulur mu?